نفس

گفت: 

این قدر نامم را تکرار نکن 

نفسم را حبس کردم.

خداوندا

خداوندا تو میدانی ...منم ، دلتنگ دلتنگم
منم ، یک شعر بیرنگم
منم ، دل رفته از چنگم
منم ، یک دل که از سنگم
منم ، آواز طولانی
منم ، شبهای بارانی
منم ، انسانیم فانی
خداوندا تو میدانی ...منم ، در متن یک دردم
منم ، برگم ، ولی زردم
منم ، هستم ، ولی سردم
منم ، مُرده م ، منم مُرده م
منم ، یک بغض پر باران
منم ، غمهای بی سامان
منم ، هستم دراین زندان
منم ، زخمهای بی درمان
منم ، دارم تب و تابی
ز تنهائی ، ز بیتابی
منم ، رفته به گردابی
مرا باید که دریابی
منم ، یک آسمان دردم
منم ، دریا شود قبرم
منم ، دنیا شود جبرم
منم ، پایان شده صبرم
منم ، یک ذره گردم
منم ، خواهم کسی همدم
منم ، برخود ستم کردم
دلم خون میشود هردم
منم ، از عشق گویانم
منم ، دردست درمانم
منم ، آمد به لب جانم
خداوندا ! بمیرانم !

دعوا

آن دویی که بیشتر دعوا می‌کنند، 

بیشتر یکدیگر را دوست دارند! 

چرا که بیشتر برای هم اهمیت دارند و مراقب هم هستند. 

اگر این دعواها برای همیشه تمام شود،  

یعنی مراقبت‌ها تمام شده است. 

واسه من

 واسه دیگران تو شمعی

واسه من خاموش و سردی  

واسه‌ی خودی تو دردی  

واسه‌ی غریبه تسکین 

حس تو

 

بسم الله الرحمن لرحیم