بهانه

از این شب کمر شکن، تو هم بهانه ات گرفت؟ 

میان حُسن های شب، غم شبانه ات گرفت؟ 

هنوز نرفته ای و من دلم ز دوریت گرفت 

گله به ساعتی کنم، که زودتر از من گرفت 

کتاب خواب امشبم بسته به گنجه می رود 

به صبح رو زنم خدا، شاید که روی من گرفت!